Lucía Vázquez Castro no seu estudo sobre a Evolución sociohistórica de la profesión y de los hábitos de consumo afirma que explicar que é a artesanía non é unha tarefa fácil e complícase no gran ámbito no que actúa. Existe un enfrontamento entre os que defenden que a artesanía debe preservarse como aquelas pezas que manteñen a elaboración tradicional (que en moitos casos é moi rudimentaria e moi laboriosa de conseguir), fronte aos artesáns que seguen creando pezas únicas pero adaptadas aos tempos presentes, modificando o produto ás necesidades da actualidade e utilizando unha tecnoloxía que facilite a fabricación do ben.

​

Relacionado con isto, Malo González, C. (1996) en Artesanías, diseño, calidad y mercado afirma que a posición correcta é a do artesán que innova e se adapta aos cambios sociais, alegando que a artesanía, como creadora e preservadora de cultura e tradición, ten que seguir o conduto que segue a sociedade, e iso implica adaptarse aos cambios que nela se produzan, a condición de que sexan tolerantes coa esencia tanto do produto, como da artesanía.

​

Para a RAG a artesanía é a “técnica ou arte do artesán, que ten como finalidade a elaboración de produtos dun xeito manual utilizando medios e métodos de produción tradicionais”.

No ámbito cultural segundo Etienne-Nugue, J. (2009) en Háblame de la Artesanía (UNESCO): “O artesán é un traballador manual, especializado nunha técnica e que elabora só ou en familia, distinguíndose así dun empregado”. A UNESCO adopta a definición por La Artesanía y el mercado internacional: comercio y codificación aduanera (Manila, 6-8 de octubre de 1997): "Os produtos artesanais son os producidos por artesáns, xa sexa totalmente a man, ou coa axuda de ferramentas manuais ou mesmo de medios mecánicos, sempre que a contribución manual directa do artesán siga sendo o compoñente máis importante do produto acabado”.